Annenizi mutlu etmenin yolları

Kadına verilmiş sosyal kimliklerden en kutsal sayılanıdır belki de “Anne”. Neden kutsal sayılır, neden bu kadar kutsanır bilememekle birlikte, çocuk büyütmenin, yetiştirmenin zorluğundan, ertelenemezliklerden ve fedakarlıklardan olsa gerek diye düşündürür bu kutsanmışlık beni. Birden “E demek ki çocuğu asıl yetiştirenin de anne olduğu” gerçeği ile yüzleşen ve  gülümseyenlerden oluveririm... Halbuki anne ilk önce küçük bir kız çocuğudur, sonra genç kızdır, kadındır, abladır, kardeştir, eştir ve annedir. Ve anne oluşun ardından gelen bazı yan kimlikler dahadır o.

Temelinde biyolojik bir olay ile başlayan annelik yavrusuna sahip çıkma, besleme, koruma gibi yine biyolojik var oluşumuzla alakalı sorumluluklardır. Doğurmayan kadınlar da tüm bu işleri yaparak anne olabilirler elbette. Toplumsal açıdan bakıldığında anne kimliğine ait görev ve sorumluluk kitapları vardır; gereklilikler, zorunluluklar, olmazsa olmazlar, olsa iyi olurlar. Kendi anne modellerimiz vardır kafamızda, bildiğimiz gibi anneler oluruz, bildiğimiz annelerden olmasını isteriz eşlerimizin, iyi anne olabilecek kadınlarla evlendiğimizi düşünürken aslında kadın iyi baba olabilecek erkeği seçmiştir çoktan. Anne oluveririz kimimiz 14’ünde kimimiz 42’sinde. Kendi kanımızdan canımızdan bir parçayı sahiplenir, dünyayı onun etrafında döndürürüz. Varoluşumuz bize neyi yap demişse onu yaparız aslında, beslemek, korumak, kaygılanmak, yetiştirmek ve bırakmak. Bırakamayan anneler çok o da ayrı.

Bırakmayız, bırakamayız. Hatta eşlerimizin de annesi oluveririz, onları da besleriz, onlar için de kaygılanırız, üşüdüklerini onlardan önce sezip “Üzerine hırka al” deyiveririz. “Sana en sevdiğin yemeği pişirdim” der bunun için bir teşekkür öpücüğü bekleriz sevgili kocamızdan. “Gömleklerin ütülendi asıldı aşkım” der kafa karıştırırız, annem bana neden aşkım desin ki?? Her yerde anne oluveririz, çekip çeviren, koruyan kollayan, yediren, içiren, bekleyen, endişelenen, uyumayan, hasta bakan... Kadın kimliğimizi yok ederiz. Eş kimliğimizi hiçe sayarız. Doktora gittiğimizde “Ateşimiz 39’un altına düşmüyor doktor amcası” ile son noktayı koyarız. Senenin 365 günü annelik yaptığımızı unutur senede bir gün Anneler Günü için seviniriz, “Ütü almasaydı iyiydi ama düşünmesi yeter” deyiveririz.

Anneler Günü annelerle çocukları arasındadır. Karşılıklı sevginin, ilginin paylaşıldığı, çocuklar üzerindeki niteliği ve niceliği tartışmaya açık olan emeğin hatırlandığı bir tatil günüdür Anneler Günü. Anne olmayan kadının eksik görüldüğü, olanın da kalıplara sokulmaya çalışıldığı günümüz toplumlarında annenizi hatırlamak ve onu mutlu etmek istiyorsanız şu önerileri dikkate alabilirsiniz:

• Herkes kendi annesinin ve/veya anne yerine koyduğu kişinin Anneler Günü’nü kutlasın
• Çocuğunuz küçükse eşinizin Anneler Günü’nü kutlamak için çocuğunuzu da işin içine katarak ona minik sürprizler hazırlayabilirsiniz.
• Annenize zaten 365 gün “annelik yaparken” kullanabileceği eşyaları hediye etmektense, onu özel hissettirecek, ona özel hediyeler almayı tercih edin.
• Bozulan elektrik süpürgesini yenilemek için Anneler Günü’nü fırsat bilmeyin.
• Anneler Günü’nde eşinizle önce hangimizin annesine gideceğiz tartışmalarınızı başka günlere saklayın, çünkü her anne sabahın ilk ışıklarıyla aranmayı, kutlanmayı bekler, çay çoktan hazırdır.
• Bu Anneler Günü’nde siz kolaylıkla yapabileceğiniz halde, annenizin sizin için yaptığı küçük şeyleri düşünün.
• Bir de büyük şeyleri düşünün...
• Eşime tek taş yüzük alıyorum annem kıskanmasın diye düşünüp sakın ona da görünmeyecek kadar küçük pırlanta taşlı Anneler Günü kolyesi almaya kalkmayın. Anneler ile eşleri aynı kategoriye koymayın!
• Annenize alacağınız en güzel hediye onun gözünden gelen bir damla yaş ile 3 saniye içinde size sarılmasını sağlayacak hediyedir.